Norka amerykańska - Neovison vison
Gęsta wodoodporna sierść to jedno z przystosowań do ziemno-wodnego trybu życia. Wyraźny dymorfizm płciowy. Samice są mniejsze i połowę lżejsze od samców.
Liczebność: 37 373 osobników (dane z 2006 r.); liczebność wzrastająca
Biologia gatunku: doskonale pływa i nurkuje, na lądzie szybko biega, wspina się po drzewach. Norka aktywna jest o różnych porach, najbardziej jednak o zmierzchu i nocą.
Siedlisko: zasiedla różnorodne środowiska, preferuje przy tym sąsiedztwo wszelkiego cieków i zbiorników wodnych: rzek, kanałów melioracyjnych, jezior, stawów i wybrzeży morskich, pojawia się też wśród osad ludzkich. W zasobnych siedliskach osiąga zagęszczenie do 20 osobników na 10 km cieku wodnego. Na kryjówkę wybiera dziuple, nory, zajęte lub opuszczone żeremia bobrów, stosy kamieni, zazwyczaj położone w pobliżu wody.
Terytorium samca zazwyczaj pokrywa się z areałami kilku samic, a w zasobnych w pokarm siedliskach może także zachodzić na terytoria innych samców. W kwietniu-maju samica rodzi 1-6 młodych, które do jesieni pozostają z matką, a wiosną mogą przystępować do rozrodu.
Sposób odżywiania: drapieżnik - pokarm różnorodny: ryby, płazy, ptaki, owady
Przyczyny pojawienia się gatunku w Polsce:
- Przemysł futrzarski (w Polsce i krajach sąsiednich, głównie w Niemczech),
- Handel i hodowla zwierząt domowych,
- Rozprzestrzenił się po introdukcji w sąsiednim kraju (Białoruś).
Sposoby przedostania się gatunku do środowiska:
- Celowe wsiedlenie – nie istniały przepisy dotyczące introdukcji,
- Ucieczka z hodowli;
- Samodzielne przedostanie się z sąsiedniego kraju.
Siedliska zajmowane w zsięgu wtórnym: jeziora, stawy, rzeki, kanały melioracyjne, pojawia się także wśród osad ludzkich.
Skala wpływu:
- Wpływ istotny na: gęgawa, krzyżówka, łyska;
- Wpływ średni na: perkozy;
- Wpływ mały na: rybitwy, kszyka
Skutek wpływu: gatunek bardzo destrukcyjny dla rodzimych zoocenoz, wręcz wyniszczający populacje niektórych ptaków i ssaków
Kontrola gatunku: Gatunek bardzo destrukcyjny dla rodzimych zoocenoz, wręcz wyniszczający populacje niektórych ptaków i ssaków. Kontrolowany z ograniczonym skutkiem z wykorzystaniem pułapek żywo łownych; największą skuteczność odnotowano w okresie największej aktywności norek: wiosną, a szczególnie jesienią.
