Bagno Głusza - zmieniające się zasoby wodne
Takie wnioski płyną z oceny zmian przekształceń środowiska rezerwatu przyrody Bagno Głusza. Analiza została wykonana w ramach działania - badania hydrologiczne.
Zmiany pokrycia terenu na obszarze Rezerwatu Głusza przeanalizowano na podstawie materiałów kartograficznych, map i zdjęć lotniczych, obejmujących okres od 1802 do 2010 r. Oceny dokonał zespół specjalistów hydrologów.
Na najstarszej mapie z 1802 r., jezioro Głusza, o długości 2300 m i szerokości 1350, swym zasięgiem zdecydowanie wykracza poza obecne granice rezerwatu, około 600 m na północ i 200-250 m na południe i południowy wschód. To największy zasięg tego akwenu w XIX i XX stuleciu. Zbiornikowi temu na północno-wschodnim skraju obecnego rezerwatu towarzyszy niewielki obszar porośnięty lasem.
Obszar Bagna Głusza z 1802 roku.
Rekonstrukcja elementów hydrograficznych Bagna Głusza z 1874 roku.
W latach 30-tych XX w., które są kolejnym możliwym do przeanalizowania okresem, na obszarze obecnego rezerwatu Bagno Głusza dochodzi do całkowitego zaniku jeziora.
Ten kilkuletni okres można uznać za kluczowy w transformacji ekosystemu Bagna Głusza z wodnego w lądowy. Zaznaczające się pod koniec XIX w zanikanie jeziora w sukcesywnie postępuje z północy na południe.
Najstarsze wykorzystywane zdjęcia lotnicze dla tego obszaru pochodzą z 1964 r. Na obszarze rezerwatu funkcjonowało wówczas zaledwie pięć większych "oczek wodnych" skoncentrowanych głównie w południowej części rezerwatu. Łącznie wszystkie wody stojące na terenie rezerwatu zajmowały powierzchnię niespełna 4 ha. Jest to najmniejsza powierzchnia wód stających na terenie rezerwatu wyznaczona na podstawie zdjęć lotniczych od 1964 r. do chwili obecnej.
W stosunku do lat 30-tych XX w., wyraźnie wzrosła powierzchnia kompleksów leśnych obejmujących znaczne tereny w północnej części rezerwatu. Ich łączna powierzchnia wynosi 50 ha. Jest to największa zanotowana powierzchnia lasów na tym terenie do roku 2004.
W kolejnych latach obserwujemy sukcesywny, aczkolwiek powolny wzrost powierzchni obszarów wodnych na terenie rezerwatu, których łączna powierzchnia wynosi odpowiednio: 22,4 ha w 1975 r., 29 ha w 1985 r. i 29,4 ha w 1996 r. Wzrasta powierzchnia poszczególnych "oczek wodnych", jak i obserwuje się pojawienie form nowych. Jednocześnie zaznacza się zmniejszenie powierzchni obszarów leśnych, które występują w północnej części rezerwatu. Ich łączna powierzchnia wynosi odpowiednio: 40 ha w 1975 r., 34,5 ha w 1985 r. i 26,6 ha w 1996 r.
Rekonstrukcja elementów hydrograficznych i roślinności Bagna Głusza w 1985 roku.
Rekonstrukcja elementów hydrograficznych i roślinności Bagna Głusza w 2005 roku.
Analiza materiałów kartograficznych była pierwszym etapem pracy zespołu hydrologów. Wyniki tej oceny, a także pozostałych badań dostarczą niezbędnych informacji do przygotowania planu zarządzania zasobami wodnymi rezerwatu przyrody Bagno Głusza –wyjaśnia kierownik projektu Przemysław Doboszewski.
