gatunki

Gęsi na migracjach

Status występowania w Polsce

Gatunki przelotne, średnio i licznie (gęś zbożowa); licznie na północy kraju, na południu bardzo nielicznie (gęś białoczelna)

Gęś zbożowa: 

Wielkością zbliżona do gęgawy. Obie płcie ubarwione są jednakowo, szarobrązowo. Pióra podbrzusza i pod ogonem są białe, głowa, szyja oraz wierzch ciała są wyraźnie ciemniejsze od spodu ciała. Dziób jest koloru pomarańczowego z czarnym końcem i nasadą. Nogi pomarańczowe. Lecący ptak ma dość ciemne skrzydła z wierzchu i od spodu.

Gęś białoczelna:

Mniejsza od gniazdującej w Polsce gęgawy. Obie  płcie  ubarwione  jednakowo.  Ogólne ubarwienie ptaków dorosłych jest brązowe. Na brzuchu i dolnej części piersi znajdują się czarne, poprzeczne prę gi. Dziób i nogi są pomarańczowoczerwone. Wokół dzioba  widoczna  jest  biała  plama  sięgająca  aż  na  czoło. Kształt plamy na głowie jest bardzo zróżnicowany u różnych  osobników.

Wędrówki  gęsi na  tereny  zimowania  trwa  od  początku  września do końca grudnia. Ptaki wędrują w ciągu dnia i nocą w stadach liczących kilkanaście – kilkadziesiąt osobników, w locie formując klucze w kształcie litery V lub skośnej linii. Często  wędrują  w stadach  mieszanych  razem  z gęsiami białoczelnymi,  rzadziej  z gęgawami.  Podczas  wędrówki gęsi zatrzymują się na terenach zalewowych, w dolinach nizinnych rzek, na jeziorach, na wybrzeżu morskim. Żerują na polach uprawnych, łąkach i nieużytkach. Ptaki najchętniej przebywają na terenach otwartych, gdzie z daleka mogą  dostrzec  niebezpieczeństwo.  Powrót  na  legowiska rozpoczyna się w połowie marca i trwa do drugiej połowy maja/początku czerwca – i jest zwykle dużo krótszy niż wędrówka jesienna.

Podczas wędrówki gęsi zatrzymują się na rozległych nizinnych łąkach i pastwiskach, polach uprawnych, ale także na terenach podmokłych oraz stepowych.

 Zagrożenia

- sukcesja roślinności prowadząca do przekształcania siedlisk otwartych w siedliska zaroślowe lub leśne;

- intensywne, nielimitowane polowania, w tym kumulacja śrutu

Zabiegi ochronne

- zapewnienie alternatywnych żerowisk, odpowiednio zasobnych i bezpiecznych. Użytkowane łąki i pastwiska porośnięte  krotką  roślinnością  stanowią  atrakcyjną  bazę żerowiskową,  a przy  tym  zmniejszają  zagrożenie  powstania szkód w uprawach. Łąki nieużytkowane, porośnięte wysoką roślinnością, nie są dla ptaków odpowiednie, ponieważ ograniczając widoczność, nie zapewniają bezpieczeństwa;

- utworzenie stref, w których obowiązuje zakaz polowań, wokół ostoi o szczególnym znaczeniu dla gęsi.

- ograniczenie użycia śrutu ołowianego w amunicji myśliwskiej, stosowanej do polowań na ptaki wodno-błotne.

Status ochronny

Ochrona  gatunkowa  w Polsce:  gatunek  łowny  

Status  zagrożenia  w Europie:  S gatunek  nie  zagrożony, którego status ochronny jest prawdopodobnie odpowiedni

BirdLife International: SPEC -

Dyrektywa Ptasia: załącznik II

Konwencja Berneńska: załącznik III

Konwencja Bońska: załącznik II