Jezioro Rakutowskie się zmniejsza
Pomimo zróżnicowania skali i dokładności pozwalają na jakościowe, a częściowo również ilościowe, określenie zachodzących na tym obszarze zmian zasięgu zbiorników wodnych, obszarów podmokłych i lasów.
Na najstarszych mapach Jezioro Rakutowskie, ma odmienny kształt od obecnego. Związane jest to z tym, że nie są to mapy kartograficzne. Mimo to dostarczają dużo interesujących informacji na temat zalesienia i stanu hydrograficznego. Niemalże całe jezioro od kierunku południowego i wschodniego było otoczone lasem, w tym czasie jezioro było zasilane przez 4 dopływy.
Stan hydrologiczny z mapy roku 1945 ukazuje diametralne zmniejszenie powierzchni jeziora Rakutowskiego. Zanotowana również jest perforacja (obszary odlesione) Olszyn Rakutowskich, ale również powiększyła się sieć melioracyjna odwadniająca obszary łąk Rakutowskich.
Dzięki analizie zdjęć lotniczych z lat 1961, 1980, 1996 oraz 2000 możemy zaobserwować skokowy proces zarastania powierzchni Jeziora Rakutowskiego od strony płytkich zatok, ale również powiększającej się wysp szuwarowych w centralnej części jeziora. Oprócz widocznego zmniejszania się powierzchni jeziornej do powiększającej się powierzchni szuwarowej, zaobserwowano również wysoki przyrost zakrzaczenia wierzbowych na obszarze łąk Rakutowskich, które korelują ze stopniowym obniżaniem się poziomu wody w jeziorze, a także ze zmniejszaniem się liczebności gatunków ptaków związanych z siedliskami łąkowymi.
Płytka zatoka w północno – wschodniej części jeziora Rakutowskiego przylegająca do miejscowości Krzewent w 1961 roku.
Płytka zatoka w północno – wschodniej części jeziora Rakutowskiego przylegająca do miejscowości Krzewent w 1996 roku.
Płytka zatoka w północno – wschodniej części jeziora Rakutowskiego przylegająca do miejscowości Krzewent w 2009 roku.
Z niecierpliwością czekamy na wyniki pozostałych badań diagnozujących stan zachowania rezerwatu Jezioro Rakutowskie.
